آنتیستنس

آنتیستنس پایه گذار فلسفه کلبی در سال ۴۴۴ پیش از میلاد در آتن به دنیا آمد. در جوانی پس از موفقیت در نظامی گری تحت نظر گورگیاس سوفیست آموزش دید. بعد از مدتی آموزش های گورگیاس به نظرش بیهوده آمد، از این رو مجذوب سقراط و به ویژه سادگی و قناعت او گشت.

او در جلسات سقراط با چهره ای ژولیده و لباسهایی مندرس ظاهر می شد. نقل شده که سقراط به او گفته است : چرا اینقدر تظاهر! من غرور تو را از سوراخهای لباس مندرست می بینم. 

آنتیستنس بعد از مرگ سقراط مدرسه اش را در سال ۳۹۹ پیش از میلاد تاسیس کرد. محلی که او برای مدرسه اش انتخاب کرده بود در نزدیکی ورزشگاهی به نام سیناسارگس به معنای سگ سفید قرار داشت. یکی از دلایلی که فلسفه او فلسفه کلبی نامیده می شود همین موضوع است. بیشتر کسانی که جذب این مدرسه می شدند افراد فقیر وتهی دست بودند.
آنتیستنس ردا و خرقه ای خشن می پوشید و همواره با خود کیفی برای نگهداری وسایلش حمل می کرد. این نوع لباس پوشیدن او به آرامی تبدیل به لباس رسمی کلبیون گشت.
مانند سقراط، آنتیستنس هم فضیلت را برای رسیدن به سعادت و خوشبختی ضروری و در گامی پیشتر کافی می دانست. به اعتقاد او این فضیلت هم شاخه ای از دانش است که با آموزش دست نیافتنی است. او با توجه به گرایشات مذهبی اش فضیلت را دوری از خواهش های شیطان (لذت و هوی و هوس) می دانست. او بر اساس همین دیدگاه مذهبی جهان را نیز تحت کنترل هوشی خدایی می دانست.

هیپارخوس

حدود 146 قبل از میلاد در «نیکائیا» واقع در «بینینیا» (که امروزه در ترکیه ایزنیک خوانده می شود) متولد شد. هیپارخوس ستاره شناسی یونانی بود که از دست آوردهای او می‌توان به ردیابی مدار خورشید در آسمان اشاره کرد. او از مشاهده ستاره سماک اعزل در صورت فلکی سنبله ، تقدیم اعتدالین را کشف نمود( به تغییرات ظاهری ستارگان در طول قرنها تقدیم اعتدالین گفته می‌شود). او همچنین سال خورشیدی را فقط با 7 دقیق اختلاف از اندازه واقعی آن اندازه گرفته و فاصله خورشید و ماه را از زمین محاسبه کرد.

کار «هیپارخوس» قرنها پس از مرگش به قوت و اعتبار خود باقی ماند. در سال 129 قبل از میلاد ، کار فهرست برداری از 850 ستاره را به پایان رساند و اکنون پس از 1800 سال هنوز این فهرست مورد استفاده قرار می‌گیرد. 
او مشاهدات ستاره شناسی خود را از نیکائیا در جزیره ردز یونان و در اسکندریه مصر شروع می‌کند.
134 قبل از میلاد: متوجه ستاره‌ای جدید در صورت فلکی عقرب می‌شود و ترغیب می‌شود که برای اولین بار فهرستی از ستارگان تهیه کند.
129 قبل از میلاد: هیپارخوس فهرست ستاره‌ها را کامل می‌کند (ستاره‌ها بر اساس روشی که او ابداع کرد طبقه بندی می‌شوند. روشی که امروزه اساس مقیاس اندازه گیری قدر ظاهری می‌باشد). او از مشاهده ستاره سماک اعزل در صورت فلکی سنبله موفق به کشف تقدیم اعتدالین می‌شود. (تقدیم اعتدالین یعنی تغییرات ظاهری ستاره‌ها در طول مدت 25800 سال که در اثر چرخش زمین به دور محور خود ایجاد می‌شود).
او طول یک سال را 365 روز و 6 ساعت اندازه گیری می‌کند که اندازه واقعی آن 365 روز و 5 ساعت و 48 دقیقه و 46 ثانیه می‌باشد. همچنین هیپارخوس طول ماه قمری را 29 روز و 12 ساعت و 44 دقیق و 2.5 ثانیه تخمین می‌زند که اندازه واقعی آن 29 روز و 12 ساعت و 18 دقیقه می‌باشد. بعد از کار هیپارخوس می‌توانستند گرفتگی ماه را یک ساعت قبل از وقوع آن پیش بینی نمود. آثار دیگری از زندگی هیپارخوس در دست نیست.

یاکبوس هنریکوس وانت هوف

وانت هوف، شیمی فیزیکدان هلندی بود که در سال 1852 میلادی در هلند به دنیا آمد. پدر وی، یک پزشک بود.
وانت هوف، با شیمیدانانی چون «ککوله » و «وورتس» همکاری داشت و یک سال در پاریس در آزمایشگاه «وورتس» کار کرد. در سال 1874 همزمان با «لوبل» و بطور جداگانه ، نظریه کربن بی‌تقارن را منتشر کرد. نظریه «وانت هوف» تحت عنوان، «در خصوص ساختار فضایی» اجسام آلی و امکان چرخش کربنهای متصل به کربن در آنها در محلول منتشر شد.
قابل توجه است که پیش از «وانت هوف» و « لوبل»، برخی از شیمیدانها مانند «ککوله» ساختار مولکول متان را به صورت چهار وجهی منظمی نمایش دادند، اما نتوانسته بودند نتیجه مطلوبی در خصوص خواص ترکیبات آلی بدست آوردند. وانت هوف و لوبل این موضوع را به خوبی دنبال کردند و به نظریه سودمندی مانند نظریه کربن بی‌تقارن رسیدند.
وانت هوف در سال 1884، دینامیک شیمیایی را بنیان گذاشت. تاثیر غلظت و دما را در فرایند های شیمی فیزیکی نشان داد و قوانین مربوط به جوشش، انجماد، فشار اسمزی، تفاوت بین الکترولیتها و غیرالکترولیتها را از نظر میزان تاثیر بر خواص حلال و نیز پدیده توتومتری را کشف کرد.
وی شاخه جدیدی در شیمی به نام «استرئوشیمی» یا «شیمی فضایی» را نو‌آوری کرد و به وجود ایزومری سیس و ترانس که بر پایه ایزومری هندسی است، در ترکیبهای اتیلنی پی برد و ثابت کرد که اسید مالئیک و اسید فوماریک به فرمول C3H4O2 با هم ایزومرند. وی همچنین به تاثیر ترکیبات آلی بر نور پلاریزه که دارای کربن بی‌تقارن یا کایرال هستند، پی برد. 
وانت هوف با طرح فضایی آرایش چهار اتم یا چهار گروه در اطراف اتم کربن که بر اساس اندیشه لوبل ارائه شد، در جهان شیمی مشهور شد...

128 سال پیش، چه بلایی می‌خواسته بر سر زمین بیاید؟

تعدادی از اخترشناسان بر این باورند که اولین جسم پرنده بیگانه‌ای که تصویر آن به ثبت رسیده است، در واقع شهاب سنگ غول پیکر و قدرتمندی بوده که امکان برخورد آن با زمین وجود داشته است.

به گزارش خبرگزاری مهر، زمانی که این تصویر در سال 1883 به ثبت رسید از آن به عنوان اولین مدرک ثبت شده از وجود اجسام پرنده بیگانه یاد شد. اما دانشمندان اکنون بر این باورند این جسم بزرگ شاید شهاب سنگ یا ستاره دنباله دار بزرگی بوده که می‌توانسته با قدرتی برابر قدرت شهاب سنگی که منجر به انقراض دایناسورها شد، با زمین برخورد کند.
این تصویر در تاریخ 12 آگوست 1883 توسط اخترشناس مکزیکی "جوز بانیلا" به ثبت رسیده و در آن می‌توان جسمی را مشاهده کرد که در حال عبور از برابر ماه است. زمانی که این تصویر در سال 1885 در مجله L'Astronomie منتشر شد به عنوان اولین تصویر ثبت شده از اجسام پرنده بیگانه یا یوفوها شناخته شد.
اما اکنون در مطالعه جدیدی که توسط دانشمندان مکزیکی انجام شده آشکار شده است که این جسم شهاب سنگ یا ستاره دنباله داری در حال متلاشی شدن بوده است. دانشمندان بر این باورند این جسم کدر با دنباله‌ای تیره رنگ به یک ستاره دنباله دار شباهت دارد.
دانشمندان با استفاده از مدت زمانی که این جسم برای عبور از برابر ماه، زمانی در حدود یک سوم ثانیه، صرف کرده، تخمین زده‌اند فاصله آن از زمین در حدود هشت هزار کیلومتر بوده است. همچنین در کنار نزدیک بودن بیش از حد خطرناک این جرم به زمین، محققان معتقدند این ستاره دنباله دار از جرمی برابر شهاب سنگی که نسل دایناسورها را منقرض کرده برخوردار بوده است، یا ابعادی برابر قمر "دیموس" مریخ داشته است.
با این همه این ادعای جدید توسط گروهی دیگر از محققان مورد سوال قرار گرفته زیرا آنها بر این باورند که چنین عبور نزدیک جرمی از کنار زمین می‌تواند منجر به بروز توفان شهابی شود، پدیده‌ای که در زمان ثبت این تصویر نشانه‌ای از آن گزارش نشده است.

عدد رینولدز

در مکانیک شاره‌ها، عدد رینولدز کمیتی بدون یکا(بی بعد) است که نسبت نیروی لختی به نیروی گرانروی را نشان می‌دهد. کاربرد مهم این عدد در تعیین آرام یا آشفته بودن جریان شاره است. این عدد برای دو جریان متفاوت، یک پارامتر تشابهی نیز است.این عدد به افتخار فیزیک‌دان بریتانیایی ازبورن رینولدز نام‌گذاری شده ‌است.
تعریف ریاضی عدد رینولدز، Re، به صورت زیر است:

Re=ρvd/μ

که در این عبارت:
ρ چگالی شاره،
v سرعت متوسط جریان شاره،
d یک طول مشخصه در مسأله؛
μ ضریب گرانروی شاره است. ..

یکی از کاربردهای مهم عدد رینولدز، تعیین آرام یا آشفته بودن جریان است. اگر عدد رینولدز از مقدار خاصی کم‌تر باشد جریان آرام و اگر بیش‌تر باشد آشفته‌است. این مقدار خاص، عدد رینولدز بحرانی نام دارد و با Recrit نشان داده می‌شود.
عدد رینولدز بحرانی برای جریان‌های مختلف به صورت تجربی اندازه‌گیری می‌شود. برای مثال، عدد رینولدز بحرانی برای جریان داخل یک لوله ۲۳۰۰ است. در این حالت، طول مشخصهٔ d قطر لوله‌است.

یکی دیگر از کاربردهای عدد رینولدز، تعیین کوچک‌ترین طول مشخصه در یک جریان آشفته‌است. در جریان آشفته، طول مشخصه به معنی فاصله‌ای است که بین متغیرهای جریان مثل سرعت یا فشار همبستگی وجود دارد. اما چون این همبستگی‌ها هم ‌بسامد نیستند، یک جریان آشفته طول‌های مشخصهٔ متفاوتی خواهد داشت. طول‌های مشخصهٔ بزرگ متناظر با بسامدهای پایین و طول‌های مشخصهٔ کوچک متناظر با بسامدهای بالا هستند.
اگر بزرگ‌ترین طول مشخصهٔ یک جریان L و کوچک‌ترین طول مشخصهٔ آن l باشد، قانون تعادل کولموگورف می‌گوید که در عددهای رینولدز بالا:

L/ l~ Re¾

با استفاده از این رابطه می‌توان کوچک‌ترین طول مشخصهٔ جریان آشفته را به دست آورد.
در کاربردهای مهندسی از عدد رینولدز به عنوان یک پارامتر تشابهی هم استفاده می‌شود. برای مثال، وقتی یک مدل کوچک از یک هواپیما در تونل باد مورد آزمایش قرار می‌گیرد، برای این که نتایچ تونل باد قابل تعمیم به شرایط واقعی باشد، عدد رینولدز مدل و هواپیمای واقعی باید برابر باشد.

ازبورن رینولدز

ازبورن رینولدز (اسبرن رینولدز) فیزیک‌دان اهل پادشاهی متحده بود که به علت مطالعه سیالات و ابداع عدد رینولدز که معیاری جهت آشفتگی است، شهرت دارد.
اسبرن رینولدز یک مهندس مکانیک سیالات انگلیسی بود که در ۲۳ اوت ۱۸۴۲ در بلفاست، ایرلند متولد و در ۲۱ فوریه ۱۹۱۲ در واتچت سامرست انگلیس درگذشت. تحصیلاتش را در ددهام شروع نمود ولی پس از پایان تحصیلات متوسطه بلافاصله به دانشگاه نرفت بلکه در سال ۱۸۶۱ به کارآموزی در شرکت مهندسی ادوارد هیس پرداخت. وی پس از کسب تجربه در شرکت مهندسی به تحصیل ریاضیات در کمبریج پرداخت و در سال ۱۸۶۷ فارق التحصیل شد.

او نیز همانند پدرش برندهٔ بورس تحصیلی کالج کویین شد و دوباره به همکاری با یک شرکت مهندسی پرداخت و این بار به کسب تجربه در مهندسی عمران نزد جان لاوسن در لندن مشغول شد. در سال ۱۸۶۸ رینولدز اولین استاد مهندسی در کالج اونز منچستر و دومین در انگلستان شد و این سمت را تا سال ۱۹۰۵ که بازنشست شد نگه داشت.

اولین کار وی در مورد مغناطیس و الکتریسیته بود ولی چندی بعد به مطالعه در زمینهٔ هیدرولیک و هیدرودینامیک پرداخت. او همچنین خواص الکتـرومغناطیسی خورشید و ستاره‌های دنباله دار و حرکات جزر و مدی در رودخانه‌ها را مورد بررسی قرار داد. پس از سال ۱۸۷۳ رینولدز کارش را متمرکز دینامیک سیالات کرد و این زمانی بود که مقالات وی شهرت جهانی یافت. او به بررسـی شـرایطی که در آن جریان یک سـیال در لوله از آرام به آشفته تبــدیل می‌شود پرداخت، نتیجهٔ این آزمایشات بدست آمدن عددی بی بعد بود که عدد رینولدز نامگذاری شد. وی در سال ۱۸۸۳ مقاله‌ای با عنوان «یک مشاهدهٔ تجربی از شرایطی که تعیین می‌کنند آیا حرکت آب در کانال‌های موازی باید مستقیم باشد یا پیچ و خم دار و قانون مقاومت در کانال‌های مـوازی» ارائـه داد که عدد ریـنولـدز را معرفی می‌کرد. در سـال ۱۸۸۶ نـــظریه‌ای در مـورد روان سازی (روغن کاری) ارائه داد و سه سال بعد او یک مدل تئوری مهم را که یک روش استاندارد ریاضی را که برای بررسی آشفتگی بود ارائه داد. مطالعات وی در مورد انقباض و انتقال حرارت بین جامدات و سیالات یک تجدید نظر اساسی در مورد دیگ‌های بخار و دستگاه‌های متراکم کنندهٔ بخار را به وجود آورد...