سامانه موشکی پاتریوت امریکا

سامانه موشکی پاتریوت توسط شرکت آمریکایی Raytheon ساخته شده است و برای نخستین‌بار در سال۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان‌سعودی و رژیم صهیونیستی در جنگ خلیج‌فارس به‌کار گرفته شد.
در آن زمان آمریکایی‌ها اعلام کردند که این سامانه توانسته موشک‌های اسکاد عراق را رهگیری و منهدم کند. همچنین از آن زمان سامانه پاتریوت پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.

سامانه پاتریوت با قابلیت جابه‌جایی آسان به‌صورت کلی از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: رادار، مرکز کنترل و ارتباطات رادیویی، پرتاب‌کننده‌های موشک و ژنراتورهای تأمین نیرو.
رادار مهم‌ترین بخش سامانه است که تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری هر جایگاه را رصد می‌کند و اطلاعات لازم را به مرکز کنترل می‌فرستد. مرکز کنترل که در ‌واقع بخش نرم‌افزاری سامانه و قلب تپنده آن است به‌صورت خودکار براساس اطلاعات به‌دست آمده از اهداف، اقدام به صدور دستور به پرتاب‌کننده موشک در زمان مناسب می‌کند.

موشک‌های شلیک‌شده، به وسیله اطلاعات رادار و بخش نرم‌افزاری تا رسیدن به هدف هدایت می‌شوند. رادار در هر لحظه می‌تواند ۱۰۰هدف را ردگیری و اطلاعات هدایت ۹ موشک را ارسال کند.
هر پرتاب‌کننده، 16 موشک PAC-3 آماده شلیک دارد و در هر جایگاه پنج تا هشت‌ پرتاب‌کننده می‌تواند قرار بگیرد که به‌معنای وجود حداقل ۸۰ موشک آماده شلیک در هر جایگاه است.

این سامانه خودکار است اما نیروی انسانی هم می‌تواند به‌صورت دستی برای شلیک موشک یا هدف آن تصمیم‌گیری کند.
از پاتریوت یا MIM-104 به‌عنوان یک سامانه دفاع موشکی یاد می‌شود اما نمی‌توان فراموش کرد که این سامانه علاوه بر رهگیری و منهدم کردن موشک‌ها قابلیت سرنگون کردن جنگنده‌ها را هم دارد.

جایگاه‌های پاتریوت پس از بررسی و مکان‌یابی در نقاطی مستقر می‌شوند که بتوانند بیشترین پوشش‌دهی را داشته باشند. به‌طور معمول رادار هر جایگاه، شعاعی ۱۰۰ کیلومتری را تحت پوشش دارد و موشک‌های این سامانه می‌توانند به اهدافی تا ۱۶۰کیلومتر و ارتفاع ۸۰ هزار فوت برسند.

قسمت‌های مختلف سامانه پاتریوت
تجهیزات رادار
رادار این سامانه شعاع ۱۰۰ کیلومتری را برای تشخیص هدف که شامل موشک‌های بالستیک، کروز، جنگنده و هواپیمای بدون‌سرنشین می‌شود زیرنظر دارد.

مرکز کنترل
مرکز کنترل به‌عنوان بخش نرم‌افزاری، اطلاعات به‌دست‌آمده از رادار را تجزیه و تحلیل کرده و دستور شلیک صادر می‌کند. این کار می‌تواند به‌صورت خودکار صورت بگیرد اما اپراتورها هم با یکدیگر در ارتباط هستند و می‌توانند وارد عمل شوند.

پرتاب‌کننده موشک
پرتاب‌کننده موشک اطلاعات را از مرکز کنترل گرفته و براساس آن موشک را برحسب زاویه و جهت مناسب شلیک می‌کند. اطلاعات از مرکز کنترل به وسیله امواج مایکروویو به پرتاب‌کننده می‌رسد و به همین‌خاطر پرتاب‌کننده می‌تواند از مرکز کنترل فاصله داشته باشد.

موشک پاتریوت
مسیر موشک به وسیله رادار رصد می‌شود تا موشک با اطلاعات رایانه‌های مرکز کنترل و همچنین سنسورهای خود موشک به هدف برسد.

موشک PAC-3
موشک PAC-3 پیشرفته‌ترین موشک این سامانه است که عملکرد آن بهبود چشمگیری نسبت به موشک‌های قبلی داشته است. جست‌وجوگر باند Ka این موشک لحظاتی قبل از رسیدن به نقطه برخورد از پیش تعیین‌شده روشن شده و اطلاعات هدف را به‌دست می‌آورد تا به‌صورت دقیق هدف مورد اصابت قرار گیرد.

موشک +GEM
نسل قدیمی‌تر موشک‌های پاتریوت که استفاده از آن در سال۲۰۰۲ آغاز شد. برخلاف PAC-3 که با برخورد به هدف منفجر می‌شود کلاهک جنگی این موشک در نزدیکی هدف عمل می‌کند.

برگرفته از روزنامه همشهری

منبع:http://mahdi-elm.blogfa.com