اوربیتال

به فضایی محدود در اطراف هستهٔ اتم که بیشترین احتمال حضور الکترون در آن است، اوربیتال می‌گویند.

انواع اوربیتال
اوربیتال S اوربیتال‌های S دارای تقارن کروی می‌باشد، تراز n=1 حداکثر دارای دو الکترون است. بنابراین تراز فرعی 1S و 2S و 3S و... هم تقارن کروی دارند، با این تفاوت که اندازه آنها بزرگتر از اوربیتال 1S می‌باشد. اوربیتال p اوربیتال p از سه اوربیتال فرعی تشکیل شده است. هر اوربیتال p به شکل دو کره تغییر شکل یافته است که می‌توان آنها را در امتداد یکی از محورهای سه گانه مختصات (z,y,x) تصور کرد از این رو اوربیتال‌های p را با مشخص می‌کنند که در سه جهت مختلف قرار گرفته‌اند. اوربیتال‌های p از لحاظ انرژی برابرند و در غیاب میدان مغناطیسی نمی‌توان تفاوتی بین الکترون‌هایی که این اوربیتال‌ها را اشغال کرده‌اند قایل شد. ولی در بررسی‌های طیفی که تحت تاثیر یک میدان مغناطیسی قرار می‌گیرند، هر اوربیتال p به سه خط شکافته می‌شوند.اوربیتال‌های d از 5 اوربیتال فرعی تشکیل شده‌اند که جهت گیری‌های متفاوتی در فضا دارند ولی از لحاظ انرژی باهم هم‌ارز هستند.

اوربیتال اتمی
این نوع اوربیتال در اتم‌ها وجود دارد و انواع ان عبات است از :s,p,d,f,g

ابر الکترونی

ابر الکترونی اصطلاحی است که به مدل اتمی لایه‌ای یا همان کوانتومی مربوط می‌شود. این مدل که کوانتومی نام دارد می‌گوید که مداری برای حرکت الکترون‌ها به دور هسته اتم وجود ندارد و الکترون‌ها از لایه‌ای به لایه دیگر می‌روند. در بین این حرکت و تغییر لایه فوتون (انرژی به دست آمده) خود را به صورت نور آزاد می‌کنند. حال اگر محلّ تردد الکترون‌ها را به صورت نقطه‌هایی مشخّص کنیم (که در حقیقت نمی‌تواند امکان پذیر باشد و در حدّ فرض است) شکلی ابر مانند به وجود خواهد آمد. به این شکل ابر الکترونی گفته می‌شود.

بعضی بخش‌های این ابر تراکم بیشتری دارد و بعضی بخش‌ها تراکم کمتر. به طور کلّی اطراف نزدیک هسته و خیلی دور از هسته ترکم کمی دارند. پس در حدّ متوسّط بیشترین موجود نمیباشد.