اخترشناسی

ستاره‌شناسی یا اخترشناسی علم اشیاء آسمانی (مانند ستارگان، سیارات، ستاره‌های دنباله‌دار‎، کهکشان‌ها و پدیده‌هایی است که منشاء آنها در خارج از جو زمین است (مانند پدیده شفق قطبی و تشعشعات پس زمینه‌ای فضا). این رشته با رشته‌هایی مانند فیزیک، شیمی و فیزیک حرکت ارتباط تنگاتنگ دارد و همچنین با رشته فضاشناسی فیزیکی (پیدایش و تکامل جهان) ارتباط نزدیکی دارد. اخترشناسی یکی از قدیمی‌ترین علوم است. ستاره شناسان در تمدن‌های اولیه بشری به دقت آسمان شب را بررسی می‌کردند و ابزارهای ساده ستاره‌شناسی از همان ابتدا شناخته شده بودند. با اختراع تلسکوپ، تحولی عظیم در این رشته ایجاد شد و دوران ستاره‌شناسی جدید آغاز گردید.

در قرن ۲۰، رشته اخترشناسی به دو رشته اخترشناسی شهودی و فیزیک کیهان نظری تبدیل شد. در اخترشناسی شهودی به دنبال جمع آوری داده‌ها و پردازش آنها و همچنین ساخت و نگهداری ابزارهای اخترشناسی هستیم. در فیزیک کیهان نظری به دنبال کسب اطمینان از صحت نتایج به دست آمده از مدل‌های تحلیلی و تحلیل‌های کامپیوتری هستیم. این دو رشته در کنار یکدیگر رشته‌های کامل را ایجاد می‌کنند که اخترشناسی نظری نام دارد و به دنبال توصیف یافته‌های شهودی است. با استفاده از یافته‌های اخترشناسی می‌توان نظریه‌های بنیادین فیزیک مانند نظریه نسبیت عام را آزمایش کرد. در طول تاریخ، اخترشناسان آماتور در بسیاری از کشف‌های مهم ستاره‌شناسی نقش داشته‌اند و اخترشناسی یکی از محدود رشته‌هایی است که در آن افراد آماتور نقشی بسیار فعال دارند و مخصوصاً در کشف و مشاهده پدیده‌های گذرا و محلی امیدوارکننده ظاهر شده‌اند. علم ستاره‌شناسی مدرن را نباید با علم احکام نجوم (طالع بینی) مقایسه کنید چرا که در طالع بینی اعتقاد بر آن است که امور انسان‌ها با موقعیت اشیاء سماوی در ارتباط است. اگرچه اخترشناسی و طالع‌بینی دو رشته‌ای هستند که منشأ یکسانی دارند اما اغلب متفکران بر این باورند که این دو رشته از هم جدا شده‌اند وتفاوت‌های بسیاری بین آنها وجود دارد...

حضور آدم‌ فضایی‌ها در مزارع اندونزی !

رسانه‌های دولتی اندونزی اعلام کردند که در پی وجود حلقه‌ها و اشکال مختلف در مزارع برنج این کشور، مردم به حضور آدم‌های فضایی اعتقاد پیدا کردند!«گانتور پور وانتو» رییس دهکده‌ای در اندونزی در مصاحبه‌ای با رسانه‌های دولتی این کشور تصریح کرد: این حلقه‌ها و اشکال، شبیه به گل و گیاه است و در اکثر شالیزارهای منطقه «سلمان» یافت می‌شود.این مقام مسئول در ادامه به خبرگزاری فرانسه خاطر نشان کرد: در یک هفته گذشته تعداد زیادی از این اشکال و حلقه‌ها بر روی مزارع و شالیزارهای این منطقه و چند ناحیه همجوار شکل گرفته‌اند. مردم احتمال می‌دهند که این اشکال را آدم‌های فضایی بر روی شالیزارهایشان به وجود آورده‌اند.

بر اساس اعلام دپارتمان کشاوزی این کشور، تاکنون در ۷۰متر از این اراضی این اشکال به وجود آمده‌اند. با این حال، تاکنون علت به وجود آمدن این حلقه‌ها و مشخص نشده است.

گیتی

گیتی یا جهان هستی، به مجموعه عالم خلقت اطلاق میگردد که بنا به براورد منجمین در ۱۵ میلیارد سال قبل در اثر انفجار بزرگ تشکیل گردید.جهان با انفجاری بزرگ به نام مهبانگ متولد شد و از آن انفجار به بعد در حال انبساط است. پایان و زندگی جهان: جهان اکنون در حال انبساط است و بنابر یافته‌های جدید علمی تا ابد در حال انبساط خواهد بود تا ماده ه موجود در آن تمام شود که پس از آن احتمالا پس از ۱۰ به توان ۲۹۸ سال جهان عاری از هرگونه ماده‌ای حتی یک پروتون به صورت سرد و تاریک البته با یک تابش زمینهٔ خفیف به انبساط خود ادامه خواهد داد.

البته معتقدان به فرضیهٔ جهان‌های موازی بر این باورند که انفجار بیگ بنگ امری عادی است که هنگامی که دو جهان موازی به هم برخورد می‌کنند شکل می‌گیرد. برای اینکه جهان‌های موازی را تصور کنید دو صفحهٔ موازی با هم را در نظر بگیرید که با فنری به هم متصلند که از هم دور و نزدیک می‌شوند. این فنر همان گرانش است که وقتی صفحه‌ها را به هم نزیک کرد با هم برخورد می‌کند و انفجار بزرگ رخ می‌دهد...

رئیس زمین کیست؟

به تازگی برخی دانشمندان به سازمان ملل متحد هشدار دادند که خود را برای برخورد با بیگانگان فضایی آماده کند و برنامه هایی را آماده سازد تا کشورها را برای همکاری های جهانی تشویق کند و آنها را در مقابل این گونه خطرها متحد سازد زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که این موجودات با انسان ها رفتاری دوستانه داشته باشند.

دانشمندانی از دانشگاه های کمبریج، اوپن، سنت اندروز و مدرسه علوم دینی «پاسیفیک لوتران» هشدار دادند در صورت برقراری تماس بیگانگان فضایی با زمین، دولت های جهان باید برای اجرای برنامه های هماهنگ شده، آمادگی کامل داشته باشند و سازمان ملل متحد نیز باید بخشی را با عنوان دفتر «امور فرازمینی» راه اندازی کند تا در این بخش به برنامه ریزی و طراحی نقشه هایی برای چگونگی برخورد با بیگانگان فضایی بپردازند. این اظهارات در نشریه علمی «Phil. Trans» به چاپ رسیده است که روی موضوع حیات فرازمینی تمرکز کرده است. این نشریه را انجمن سلطنتی علوم منتشر می کند. دانشمندان در این مقاله تمامی جنبه های تحقیقات لازم برای یافتن حیات فرازمینی (از جنبه نجومی و زیستی گرفته تا جنبه سیاسی و مذهبی) را که پس از مواجهه با بیگانگان فضایی اهمیت پیدا می کنند، بررسی کرده اند. بر اساس گزارش گاردین، این دانشمندان با تاکید بر نیاز به همکاری جهانی و برنامه ای دقیق با پشتیبانی نهاد سیاسی قانونی و جهانی، اعلام کردند سازمان ملل متحد در حال حاضر مکانیسم از پیش آماده «کمیته استفاده صلح آمیز از فضا» را در اختیار دارد و می تواند از آن در راستای برنامه ریزی برای مقابله با بیگانگان فضایی استفاده کند. به گفته این دانشمندان سازمان ملل باید بخش امور فرازمینی این سازمان را راه اندازی کرده و با این پدیده همان طور جدی روبه رو شود که برای مقابله با برخورد اجرام کیهانی با زمین روبه رو شده بود. به گفته «سایمون کنوی موریس» استاد پالیوبیولوژی تکاملی دانشگاه کمبریج، هر کس که برای تماس برقرار کردن با بیگانگان فضایی برنامه ریزی می کند، بهتر است خود را برای شرایطی سخت آماده کند.

به گفته وی ممکن است حیات در مکان های دیگر کیهان شباهت های زیادی با حیات روی زمین داشته باشد، به ویژه اگر این حیات بیگانه از سیاره ای شبه زمینی به وجود آمده باشد زیرا در سیاره های شبه زمینی، ممکن است ساختارهای زیستی مولکولی مشابه زمین یافت شود. به بیان دیگر بیگانگان فضایی ممکن است شبیه ما باشند و این شباهت ممکن است در زمینه گرایش ذاتی انسان ها و فضایی به خشونت نیز صحت داشته باشد. گفتنی است پیش از این نیز سازمان ملل سفیری را به منظور خوشامدگویی به بیگانگان فضایی انتخاب کرده بود تا در صورت ورود بیگانگان فضایی به زمین، فردی به عنوان نماینده زمین برای برقراری ارتباط با آنها، حضور داشته باشد. سال ها این پرسش مطرح بود که اگر زمانی بیگانگان فضایی از سیاره ای به زمین آمده و خواهان گفت وگو با زمینیان باشند، چه کسی باید با آنها حرف بزند؟ سازمان ملل متحد برای انجام این ماموریت خطیر و مهم یک اخترفیزیکدان مالزیایی را به کار گرفت. وی که پیش از این ریاست دفتر امور فضای بیرون از جو زمین را به عهده داشت، اکنون وظیفه وی برقراری ارتباط با حیات های فرازمینی خواهد بود....

یک مطلب علمی جالب در مورد فضا

دانشمندان دریافته اند که جهان در۱۵ میلیارد سال قبل براثر انفجار یک ماده با جرمی بسیار زیاد معادل آنچه در هستی وجود دارد، بوجود آمده است. در این فضای بیکران میلیاردها کهکشان، منظومه، ستاره، سحابی (توده های عظیم گاز)، سیاه چالهای فضایی و بسیاری اجرام ناشناخته دیگر وجود دارند، حال سؤال اینست که:»ما کجای این فضای بیکران هستیم؟«خانه ما در یکی از این کهکشانها بنام راه شیری قرار گرفته است. این کهکشان از مرکز انفجار بزرگ، در حدود۸ تا۱۰ میلیارد سال نوری فاصله دارد. تعداد ستارگان آن بین۲۰۰ تا۴۰۰ میلیارد عدد تخمین زده شده که بیشتر آنها از زمین قابل رویت نیستند. صدها هزار منظومه، توده های عظیم گاز و غبار بین فواصل ستارگان راه شیری قرار دارند. کهکشان راه شیری، مارپیچی بوده و جرمش در حدود۷۵۰ تا یک تریلیون جرم نجومی است. ساختار کلی آن شامل هسته مرکزی، یک دیسک با چند بازو به دور آن وهاله های غباری اطراف آنست. قطر دیسک در حدود۸۰ تا۱۲۰ هزار و ضخامت آن تقریباً۳ هزار سال نوری است. جای آن در فضا در بخش »مکان محلی« است که شامل۳ کهکشان بزرگ و۳۰ عدد کوچک است. فاصله اولین کهکشان بزرگ با آن،M۳۱ ، در حدود۲/۹ میلیون سال نوری بوده ولی فاصله آن تا کهکشانهای کوچکتر کمتر است.
همانگونه که اشاره شد این کهکشان دارای سه بخش است. بخش اول، مرکز کهکشان است که غبارهای کهکشانی مانع از مشاهده دقیق آن از روی زمین می شود. در نتیجه، تنها اطلاعات بدست آمده، حاصل دریافت امواج رادیویی از آن بوده است. آنچه مشاهده شده، حکایت از آن دارد که بخش مرکزی متشکل از یک هسته بسیار متراکم است. قطر آن در حدود۳۰۰۰ سال نوری و از سه قسمت مختلف تشکیل یافته است. در قسمت شرقی بقایای سوپرنواها و در بخش غربی هیدروژنهای یونیزه شده غیرعادی مشاهده شده است. قسمت مرکزی آن نیز بسیار متراکم بوده و به صورت فلکی کماندار موسوم است. در هر۱۰ میلیارد سال برخوردهای ستارگان در آن رخ می دهد. دریافت اشعه های ایکس و گاما از آن، نشانگر آنست که مرکز کهکشان مولد بسیار قوی این اشعه ها است. این اشعه ها از نتیجه نابودی چندین ماده بوجود آمده و نشان از وجود بسیاری از سوپر نواها در مرکز آن دارد....

سیاه چاله

بنابر نظریه نسبیت عام سیاه‌چاله‌ ناحیه‌ای از فضا است که میدان گرانشی فوق‌العاده بالایی دارد بطوریکه هیچ چیز حتی نور نمی‌تواند از میدان گرانشی آن بگریزد. در سیاهچاله ناحیه‌ای به نام افق رویداد وجود دارد که هیچ چیزی بعد از عبور از آن نمی‌تواند به بیرون برگردد و یا به عبارت دیگر بلعیده می‌شود. این یکی از اسرار سیاهچاله‌هاست که دانشمندان روی چگونگی آن به پژوهش می‌پردازند.

صفت «سیاه» در نام سیاه‌چاله به این خاطر است که همه نوری که به داخل آن راه می‌یابد را به دام می‌اندازد دقیقا مانند مفهوم جسم سیاه در ترمودینامیک. یک سیاهچاله برخلاف درون نامرئی‌اش می‌تواند حضور خود را از راه کنش و واکنش با محیط پیرامون نشان دهد. ما از طریق دیدن حلقهٔ تجمعی و یا یک گروه از ستاره‌ها که به دور یک ناحیه تاریک و خالی در حال گردش‌اند می‌توانیم به حضورشان پی‌ببریم.ابداع واژه «کرم‌چاله» و «سیاه‌چاله فضایی» به جان ویلر نسبت داده شده است. با این‌حال، این مفهوم از مدت‌ها قبل به صورت‌های متفاوتی مطرح بوده است.

مفهوم جسمی که آن قدر پرجرم است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن بگریزد ابتدا از سوی زمین‌شناسی به نام جان میچل درسال ۱۷۸۳ مطرح شد که آن را در مقاله‌ای که به هنری کوندیش فرستاد و از سوی انجمن سلطنتی به چاپ رسید عنوان کرد. در آن زمان مفهوم نظریه گرانش نیوتن و مفهوم سرعت گریز شناخته شده بودند. طبق محاسبات میچل جسمی با شعاعی ۵۰۰ برابر شعاع خورشید و چگالی مشابه در سطح خود سرعت گریزی بیش از سرعت نور خواهد داشت و بنابر این غیر قابل مشاهده خواهد بود. به بیان او:

« اگر شعاع کره‌ای با چگالی مشابه خورشید قرار باشد که ۵۰۰ بار از آن بزرگ تر باشد جسمی که از ارتفاع بینهایت به سمت آن سقوط می‌کند در سطح آن سرعتی بیش ازسرعت نور به دست می‌آورد و اگر فرض کنیم نور با نیروی مشابهی به سمت ستاره کشیده شود آنگاه تمام نوری که از چنین جسمی ساطع می‌شود به ناچار به وسیله گرانش آن به سمت خود ستاره بازمی گردد....