شی یا جرم ناشناخته که رهسپار خورشید است

شی یا جرم ناشناخته فرشته مانندی که رهسپار خورشید است.

تاریخ رویت: 15 اکتبر 2012

محل رویت: خورشید منظومه شمسی

به این شی حیرت انگیز که اخیرا در عکسهای ناسا/سوهو ثبت شده نگاه کنید. به نظر میرسد تنها دو توضیح برای آن وجود داشته باشد.اول, ممکن است یوفویی به شکل فرشته باشد که مستقیما به طرف خورشید حرکت میکند… احتمالا برای جذب انرژی آن. دوم, فرشته ایست که ابعادش دو برابر زمین است.چیزی که موچودی نورانی نامیده میشود که درون خورشید زندگی میکند یا بخشی از آن است. توجه کنید که ردی به دنبال خودش باقی گذاشته که جهت حرکتش در زمان ثبت عکس را نشان میدهد.

تاریخ رویت: 20 فوریه 2013

محل رویت: خورشید منظومه شمسی

دقیقه و ثانیه :6:08

در 6:08 فرشته ای را میبینید که به خورشید منظومه ما باز میگردد. این فرشته ممکن است کشتی فضایی عظیمی باشد و ابعاد متقارنش ممکن است نشان از آن باشد که فرشته زنده عظیم الجثه ایست. تنها چیزی که میتوانیم از آن مطمئن باشیم این است که مستقیما به طرف خورشید ما رهسپار است… شاید برای دریافت چیزی و یا شاید خورشید محل اقامتش است. برخی حدس میزنند خورشید کره ایست شبیه به زمین با میدان انرژیی که از آن به بیرون حرارت منتشر میکند و نه به درون و به این ترتیب سطح سیاره صدمه ای نمیخورد و قابل زیست است و این شاید دلیلی باشد بر اینکه تصاویر دوربینهایی که مستقیما خورشید را نشانه میروند شی سیاه و صلبی را درون خورشید میبینند و دوربینهای دیجیتال دروغ نمیگویند.

یوفوهایی با انواع و شکلها و اندازه های مختلف دیده میشود. این یوفوها در نقاط مختلف در اطراف خورشید دیده میشوندو اینها واجد ساختار مادی هستند. اشیایی که در ویدیو میبینید واقعی هستند.

اینها نویز ماهواره نیستند, پیکسل های معیوب تصویر نیستند, شهاب نیستند و ذرات خورشیدی نیز نیستند. این موارد هیچ یگ ابعاد هندسی منظم نمیتوانند داشته باشند و نمیتوانند در جهات مختلف تغییر مسیر دهد و ردشان مشخص باشد...

ماهواره رصد خورشید Lasco c2 ناسا امروز جرمی را نشان میدهد که در فرهنگ ایرانی نماد فروهر یا خدای ماردوک شناخته میشود و بر در تخت جمشید نیز نقش بسته است. این نماد در فرهنگ مصر و آمریکای لاتین نیز به چشم میخورد و در مصر باستان آنرا ایزیس(Isis ) یا الهه طبیعت مینام.

ایزیس الههٔ طبیعت و یکی از محبوب‌ترین الهه‌های مصر باستان. خواهر و همسر اوزیریس بود و از او صاحب فرزندی به نام هورس گشت.در افسانهٔ اوزیریس او به دنبال جسد همسر خود، که توسط برادرش ست کشته شده بود می گشت. در یونان باستان با یو مطابق است. نام ایسیس به وسیلهٔ پلوتارچ به معنی دانش است. ایزیس به صورت یک زن با یک دیسک خورشید شکل در بین شاخ‌های گاوی بر روی سرش مجسم می‌شود.

در طول تاریخ برای ایسیس معابد بسیاری ساخته شده است.همچنین پیروان بسیاری در شمال یونان و آتن داشته است. کتیبه نشان می دهد پیروان او در گلهای، اسپانیا، پانونیا، آلمان، عربستان، آسیا صغیر، پرتغال و حتی در انگلیس زیارتگاه ساخته اند.

ولی آیا این تمثال بیانگر خدای آسمانها نیست ؟؟ آیا میتوان آنرا همسر خورشید نامید ؟ آیا میتوان فرض کرد که سیارات از او و همسرش متولد گشته اند ؟

اگر این فرضیه صحیح باشد ، میتواند فرضیه باستانی برخورد نیبیرو با تیامات و تشکیل زمین را توجیه نمود .بهر حال افسانه برخورد نیبیرو با تیامات که در کتیبه های سومریان کشف شده با افسانه ایزیس مطابقت میکند. در هر صورت با مقایسه الواح و کتیبه های کشف شده باستانی چه در فرهنگ هند ، چه فرهنگ سومر و چه در مصر و مایا ، میتوان جای پای نیبیرو را به وضوح یافت. بدین ترتیب میتوان نتیجه گرفت این جرم سماوی در طول اعصار و ملل گذشته بارها دیده شده است.

اگر شما با نرم افزارهای آنلاین مثل گوگل ارث یا WWT یا دیگر نرم افزارهای شبیه ساز آسمان مختصاتی که روی تصویر نشان داده شده سرچ کنید ، جرمی زیبا مشاهده خواهید کرد که در منتهی الیه سمت چپ صورت فلکی گاو و سمت راست بالای صورت فلکی اوریون واقع گشته است.

کسانی که با این نرم افزارها زیاد سر و کار داشته باشند و آسمان رو خوب میشناسند ، نیک میدانند که در هیچ کجا از پهنه کیهان ، چنین جرمی وجود ندارد. سالهاست که میدانند شکل نیبیرو با بقیه اجرام آسمانی متفاوت است. همان جرمی که دو سر داشته و در روایات شیعه هم توسط ائمه ع به دقت توصیف شده است.

حضرت امیر (ع) در تفسیر سوره طارق میفرمایند :

» آن، زیباترین ستاره در آسمان است، در حالی که مردم آنرا نمیشناسندش» . (بحار الأنوار، ج ۵۵، ص۸۹ ، ب ۹، ح ۴)

در روایت دیگری از امام صادق (ع) نقل گشته است :
» از علائم نزدیکی ظهور ،طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق که همچون ماه می‌درخشد سپس دو جانب آن خم گردد که نزدیک شود که آن دو جانب به همدیگر متّصل شوند. پدید آمدن سرخی در آسمان که در فضا پراکنده گردد. (علامه حلی:نگاهی بر زندگی دوازده امام. ترجمهٔ محمد محمدی اشتهاردی)»