بوفالوی آمریکایی

بوفالوی آمریکایی (به انگلیسی: American bison) نوعی گاو وحشی بومی قاره آمریکای شمالی است. این جانور از سرده‌های بیزون  به شمار می‌رود.

                                   

بوفالوی آمریکایی حیوانیست که بیشتر در طول روز به فعالیت می‌پردازد. پوست این حیوان خصوصاً در نواحی گردن و بالاتنه پوشیده از پشمی پرپشت و قهوه‌ای رنگ است، که در فصل سرما انبوه تر و همچنین تیره تر میگردد. طول بدن این جانور ۲،۴۰متر (ماده) تا ۳،۸۰ متر (نر) بوده، گردانی بیار کوتاه و سر مخروطی شکلی‌ با شاخهایی بلند دارد که معمولاً با ریشی انبوه پوشیده شده است. وزن گاومیش نر بالغ بر ۹۰۰ کیلو میشود، که حدوداً دوبرابر وزن گاومیش ماده است. به همین دلیل از این جانور به عنوان بزرگترین پستاندار آمریکایی شمالی یاد می شود. در هنگام دفاع و مبارزه برای تعیین رده در درون گله گاومیش نر از شاخهای بلند و منحنی شکلش به عنوان یک سمبل قدرت بهره می برد. غذای اصلی‌ این حیوان گیاهخور رستنی‌ها (علف، چمن، خزه و سایر گیاهان) می باشند. با وجود وزن سنگین سرعت این جانور در هنگام دویدن به ۵۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. علاوه بر این می تواند در آب نیز به خوبی‌ شنا کند. زمان جفتگیری گاومیشها نیمه دوم تابستان بوده و دوره برداری ۲۸۵ روز است. طول عمر گاومیش در آزادی (حیاط وحش) ۱۵ سال و در اسارت حدود ۲۵ سال میباشد.
بوفالوی آمریکایی امروزه پرچم ایالت وایومینگ را زینت می‌دهد.

                             

                       در قرن نوزدهم این نوع حیوان را تا سرحد انقراض رساندند.

صورت فلکی

صورت‌فلکی یا پیکرآسمانی مجموعه‌ای از ستاره‌ها است که از دیدگاه زمینی به شکل خاصی تشبیه و نام‌گذاری شده‌است. در واقعیت سه بعدی، ستارگان یک پیکرآسمانی لزوماً به هم نزدیک نیستند و ربطی به هم ندارند. قرار دادن آن‌ها در یک مجموعه صرفاً به‌خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای‌آسمانی از نظر نشانی‌دهی و تهیه نقشه‌های آسان‌فهمِ آسمان مفید است. مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نگاره‏های نقاشی شده بر روی دیوارهای غار لاسکو در جنوب فرانسه حاوی نشانه‌های نجومی است. گمان می‌شود خوشه ستاره‌ای پروین در کنار خوشه قلائص (صورت فلکی گاو) بر روی این نگاره‌ها نمایش داده شده‌است.

                            

    نگاره و فهرستی از صورت‌های فلکی در کتابی از دانشمند ایرانی، عبدالرحمان صوفی رازی.

شاید انسان‌های دوران پارینه‌‏سنگی (۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را تشخیص دادند. در اواخر دوره پارینه‌سنگی (۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد) در فرانسه هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورت‌های‌فلکی پایه گذاری شد. این را در آثار باقی‌ماندهٔ نقش‌های درون غارهای این دوران می‌توان یافت. در دره میرملاس و همیان در شمال کوهدشت لرستان نیز پناهگاه‌هایی از این دوران وجود دارند. در این پناهگاه‌ها نقش‌های رنگ‌دار زیادی است. حدود ۱۶٬۰۰۰ تا ۸٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، کم‌کم اسامی گروه‌های ستاره‌ای (صورت‌فلکی) به سه دستهٔ نمادین تغییر کرد. دنیای پایینی، میانی و بالایی. حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، عصر یخبندان در اروپا به پایان رسید. با گرم شدن زمین، علفزارها و دشت‌های اروپا جای خود را به جنگل‌ها دادند و دوران نوسنگی آغاز شد. در این دوره، انسان‌ها به جای شکار و جمع‌آوری غذا به کشاورزی و تولید غذا می‌پرداختند. از این رو نیاز آن‌ها به وضعیت آب و هوا، و دانستن فصل‌ها بیشتر شد. به این ترتیب به مسیر سالانه خورشید در آسمان توجه بیشتری کردند. می‌توان گفت حدود ۵٬۶۰۰ سال پیش از میلاد، چهار صورت ‏فلکی در آسمان شکل گرفته بودند: دو پیکر، سنبله، قوس و ماهی. آن‌ها نمایانگر نقاط اعتدال‌ها و انقلاب‌های آن زمان بودند و مبنای صورت فلکی‌های منطقةالبروجی امروزی شد.

ویلیام هرشل

فردریک ویلیام هرشل (۱۵ نوامبر ۱۷۳۸ - ۲۵ اوت ۱۸۲۲) موسیقیدان و ستاره‌شناس  بریتانیایی متولد آلمان  است که به خاطر کشف سیاره اورانوس مشهور شد. او همچنین کاشف امواج فروسرخ  نیز می‌باشد و دارای تعدادی کشفیات دیگر در زمینه ستاره شناسی است.
وی در ۱۵ نوامبر ۱۷۳۸ در شهر هانوور آلمان زاده شد و در ۲۵ ماه اوت ۱۸۲۲ در شهر اسلاو در جنوب بریتانیا درگذشت.
او ساخت تلسکوپ انعکاسی را با کمک خواهرش، کارولینه هرشل، آغاز کرد. با تلسکوپ بازتابی کوچک ۱۸ سانتیمتری ساخت خودش سیاره اورانوس را در سال ۱۷۸۱ کشف کرد. وی با گذراندن نور خورشید از منشور به وجود اشعه فروسرخ پی برد. به این شکل که دماسنج را زیر قسمت قرمز رنگ منشور که تاریک بود گذاشت و دید که دمای دماسنج به سرعت بالا می‌رود او این چنین نتیجه گرفت که نوعی اشعه در این بخش وجود دارد که دیده نمی‌شود و نوعی اشعه گرمایی است. پس از آن مشخص شد که بیش از ۵۰٪ انرژی منتشر شده از خورشید، به‌وسیله امواج نامریی مادون قرمز به کرهٔ زمین می‌رسد. از سوی دیگر انسان نیز بخش قابل توجهی از گرمای بدن خویش را از طریق تابش مادون قرمز با محیط اطراف مبادله می‌کند؛ در واقع شناخت تابش مادون قرمز بود که بعدها مبنای ساخت اولین سامانه‌های گرمایش تابشی مدرن را فراهم نمود.
                                     
وی در سال ۱۸۱۶ به لقب سر مفتخر گردید. کشف دو ماه سیاره زحل و دو ماه اورانوس نیز از کارهای هرشل است اما او هیچ یک از آنها را نام گذاری نکرد. پس از مرگ وی، این اقمار توسط پسر وی جان، نامگذاری شدند.

تشکر یک جنین از جراح خود

جوزف برونر جراحی است که برای اولین بار در علم پزشکی در 19 آگوست سال 1991 جنینی را در هفتهٔ 21 بارداری در رحم مادر مورد عمل جراحی قرار داد که خوشبختانه کاملا موفقیت آمیز بود.

جنین مذکور دچار بیماری مادرزادی اسپاینا بیفیدا (بیرون زدگی نخاع به علت بسته‌نشدن کانال نخاعی) بود. در صورتی که حاملگی و رشد جنین به همین شکل ادامه می یافت در ماه‌های آتی احتمال مرگ و یا فلج جنین بسیار بالا بود. این عمل در یک مرکز پزشکی دانشگاهی انجام شد.

بعد از عمل، این جنین ( که ساموئل نام گرفت) دست خود را خارج کرد و انگشت جراح را در دست گرفت و با قدرت فشرد به شکلی که دکتر برونر در تن خود ارتعاش و مورموری را احساس کرد . در این لحظه مایکل کلنسی عکاس یو.اس.تودی که برای ثبت تاریخ اولین جراحی داخل رحم در محل حاضر بود تصویری را شکار کرد که افکار عمومی جهان را تحت تاثیر قرار داد.

این عکس به سرعت در سراسر جهان ارتباطات انتشار یافت . هیچکس، هرگز نخواهد فهمید که این یک اتفاق بود و یا یک تشکر واقعی. این عکس بارها در اینترنت انتشار یافت بدون آنکه داستان واقعی آن در جایی ذکر گردد و هر چه انتشار یافت بیشتر به افسانه و تخیلات گویندگان آن ارتباط داشت. 

                 
 

                   

           ده سال بعد , این همان کودکی است که از رحم مادر به جراح خود دست تشکر داد.

ابرهای سیروس

ابرهای سیروس به طور کلی به ابرهایی گفته میشود که غالباً نازک بوده و به صورت پر مانند و سفید رنگ و شفاف دیده می‌شوند و ارتفاع نسبتاً زیادی از سطح زمین دارند. گاهی اوقات این ابرها به حدی گسترده هستند که از یکدیگر قابل تشخیص نیستند. ابرهای سیروس حدود ۳۰٪ از ابرهای زمین را تشکیل می‌دهند. این ابرها با عبور دادن نور خورشید از فضا و اجازه ندادن به انعکاس امواج مادون قرمز باعث ایجاد اثر گلخانه‌ای در سطح زمین می‌شوند.

                        

هیدروژن

هیدروژن یا آبزا، یک عنصر شیمیایی در جدول تناوبی است که با حرف H و عدد اتمی ۱ نشان داده شده است. هیدروژن عنصری بی رنگ، بی بو، غیر فلز، یک ظرفیتی و گازی دو اتمی، با خاصیت شعله وری فوق العاده بالا است. هیدروژن سبک‌ترین و فراوانترین عنصر در جهان  بوده و در آب و نیز در تمامی ترکیبات آلی و موجودات زنده یافت می‌شود. هیدرژن قابلیت واکنش شیمیایی با بیشتر عناصر را دارد. ستارگان در توالی اصلی خود به وفور از هیدروژن در حالت پلاسمایی تشکیل شده اند. این عنصر در تولید آمونیاک، به‌عنوان یک گاز بالا برنده، یک سوخت جایگزین و اخیرا به‌عنوان منبع انرژی مورد استفاده پیلهای سوختی قرار می‌گیرد.
                        
در آزمایشگاه، از واکنش اسیدها بر فلزهایی مثل روی، بدست می‌آید. اما برای تولید در حجم زیاد از الکترولیز آب که معمول‌ترین روش است، استفاده می‌شود. اکنون دانشمندان سعی دارند تا روش‌های جدیدی را بوجود آوردند که از جلبک‌های سبز برای تولید هیدروژن استفاده نمایند....