موجود عجیب الخلقه در پارس جنوبی

در تاریخ ۲۰ تیرماه ۱۳۹۱ در محل سکوهای گازی پارس جنوبی لاشه موجودی عجیب الخلقه توسط پرسنل دریایی شناورهای مستقر در منطقه رویت شد که چند تصویر از این موجود به حضور تقدیم می گردد.

قابل توجه اینکه بوی تعفن بسیار عجیب این موجود تا شعاع چند صد متر قابل احساس بود.
.

دانستنی...

قلعه باستیل

قلعه باستیل:(در فرانسوی : Bastille Saint-Antoine) زندانی بود در پاریس که در فرانسه تحت عنوان باستیل سن آنتوان نامیده می‌شود. معروفیت این قلعه به فتح آن در ۱۴ ژوئیه ۱۷۸۹ بدست انقلابیون فرانسه برمی‌گردد. در این تاریخ این قلعه مورد هجوم مخالفان لویی شانزدهم قرار گرفت. این اتفاق را آغاز انقلاب فرانسه می‌نامند. در سال بعد از فتح این قلعه جشنی به این مناسبت برگزار شد که هم‌اکنون این روز را در فرانسه به عنوان روز ملی جشن می‌گیرند و جزو تعطیلات رسمی این کشور نیز محسوب می‌شود. لغت باستیل در فرانسه به معنی قلعه است.

زبان ویلامووی

ویلامووی نام زبانی از شاخه زبان‌های ژرمنی غربی است. این زبان در شهرک ویلاموویتس واقع در نزدیکی شهر بیلسکو بیاوا (در مرز میان سیلیزیا و لهستان کوچک) صحبت می‌شود. ویلامووی در زمان جنگ جهانی دوم و اشغال لهستان توسط آلمان‌ها، ترویج شد اما پس از جنگ هرگونه استفاده از آن توسط حکومت حزب کارگران متحد لهستان منع شد. اگرچه این منبع پس از سال ۱۹۵۶ برداشته شد، از آن پس زبان لهستانی عملاً جای زبان ویلامووی را گرفت. در حال حاضر گویشوران بومی این زبان تنها حدود ۷۰ نفر می‌باشند که اکثر آنها افراد سالخورده‌اند و از این رو میلامووی زبانی درخطر است.

یادبود ماسونی جرج واشنگتن

یادبود ماسونی جرج واشنگتن (به انگلیسی: George Washington Masonic National Memorial)‏ یک بنای یادبود ماسونی برای جرج واشنگتن، اولین رئیس جمهور آمریکا است که در الکساندریا ایالت ویرجینیا واقع شده است. ارتفاع این بنا ۱۰۱ متر است.

سامانه موشکی پاتریوت امریکا

سامانه موشکی پاتریوت توسط شرکت آمریکایی Raytheon ساخته شده است و برای نخستین‌بار در سال۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان‌سعودی و رژیم صهیونیستی در جنگ خلیج‌فارس به‌کار گرفته شد.
در آن زمان آمریکایی‌ها اعلام کردند که این سامانه توانسته موشک‌های اسکاد عراق را رهگیری و منهدم کند. همچنین از آن زمان سامانه پاتریوت پیشرفت‌های چشمگیری داشته است.

سامانه پاتریوت با قابلیت جابه‌جایی آسان به‌صورت کلی از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: رادار، مرکز کنترل و ارتباطات رادیویی، پرتاب‌کننده‌های موشک و ژنراتورهای تأمین نیرو.
رادار مهم‌ترین بخش سامانه است که تا شعاع ۱۰۰ کیلومتری هر جایگاه را رصد می‌کند و اطلاعات لازم را به مرکز کنترل می‌فرستد. مرکز کنترل که در ‌واقع بخش نرم‌افزاری سامانه و قلب تپنده آن است به‌صورت خودکار براساس اطلاعات به‌دست آمده از اهداف، اقدام به صدور دستور به پرتاب‌کننده موشک در زمان مناسب می‌کند.

موشک‌های شلیک‌شده، به وسیله اطلاعات رادار و بخش نرم‌افزاری تا رسیدن به هدف هدایت می‌شوند. رادار در هر لحظه می‌تواند ۱۰۰هدف را ردگیری و اطلاعات هدایت ۹ موشک را ارسال کند.
هر پرتاب‌کننده، 16 موشک PAC-3 آماده شلیک دارد و در هر جایگاه پنج تا هشت‌ پرتاب‌کننده می‌تواند قرار بگیرد که به‌معنای وجود حداقل ۸۰ موشک آماده شلیک در هر جایگاه است.

این سامانه خودکار است اما نیروی انسانی هم می‌تواند به‌صورت دستی برای شلیک موشک یا هدف آن تصمیم‌گیری کند.
از پاتریوت یا MIM-104 به‌عنوان یک سامانه دفاع موشکی یاد می‌شود اما نمی‌توان فراموش کرد که این سامانه علاوه بر رهگیری و منهدم کردن موشک‌ها قابلیت سرنگون کردن جنگنده‌ها را هم دارد.

جایگاه‌های پاتریوت پس از بررسی و مکان‌یابی در نقاطی مستقر می‌شوند که بتوانند بیشترین پوشش‌دهی را داشته باشند. به‌طور معمول رادار هر جایگاه، شعاعی ۱۰۰ کیلومتری را تحت پوشش دارد و موشک‌های این سامانه می‌توانند به اهدافی تا ۱۶۰کیلومتر و ارتفاع ۸۰ هزار فوت برسند.

قسمت‌های مختلف سامانه پاتریوت
تجهیزات رادار
رادار این سامانه شعاع ۱۰۰ کیلومتری را برای تشخیص هدف که شامل موشک‌های بالستیک، کروز، جنگنده و هواپیمای بدون‌سرنشین می‌شود زیرنظر دارد.

مرکز کنترل
مرکز کنترل به‌عنوان بخش نرم‌افزاری، اطلاعات به‌دست‌آمده از رادار را تجزیه و تحلیل کرده و دستور شلیک صادر می‌کند. این کار می‌تواند به‌صورت خودکار صورت بگیرد اما اپراتورها هم با یکدیگر در ارتباط هستند و می‌توانند وارد عمل شوند.

پرتاب‌کننده موشک
پرتاب‌کننده موشک اطلاعات را از مرکز کنترل گرفته و براساس آن موشک را برحسب زاویه و جهت مناسب شلیک می‌کند. اطلاعات از مرکز کنترل به وسیله امواج مایکروویو به پرتاب‌کننده می‌رسد و به همین‌خاطر پرتاب‌کننده می‌تواند از مرکز کنترل فاصله داشته باشد.

موشک پاتریوت
مسیر موشک به وسیله رادار رصد می‌شود تا موشک با اطلاعات رایانه‌های مرکز کنترل و همچنین سنسورهای خود موشک به هدف برسد.

موشک PAC-3
موشک PAC-3 پیشرفته‌ترین موشک این سامانه است که عملکرد آن بهبود چشمگیری نسبت به موشک‌های قبلی داشته است. جست‌وجوگر باند Ka این موشک لحظاتی قبل از رسیدن به نقطه برخورد از پیش تعیین‌شده روشن شده و اطلاعات هدف را به‌دست می‌آورد تا به‌صورت دقیق هدف مورد اصابت قرار گیرد.

موشک +GEM
نسل قدیمی‌تر موشک‌های پاتریوت که استفاده از آن در سال۲۰۰۲ آغاز شد. برخلاف PAC-3 که با برخورد به هدف منفجر می‌شود کلاهک جنگی این موشک در نزدیکی هدف عمل می‌کند.

برگرفته از روزنامه همشهری

منبع:http://mahdi-elm.blogfa.com

آیا میدانید؟

آیا می دانید شانس شبیه بودن دو اثر انگشت ۱ به ۶۴ میلیارد است.
آیا می دانید یک گالن روغن سوخته، می تواند تقریبا ۱ میلیون گالن آب تمیز را آلوده کند.
آیا می دانید خوردن ۱ سیب اول صبح، بیشتر از قهوه باعث دورشدن خواب آلودگی می شود.
آیا می دانید قدیمی ترین آدامسی که جویده شده، متعلق به ۹۰۰۰ سال پیش بوده است.
آیا می دانید اسکیموها هم از یخچال استفاده می کنند، منتها برای محافظت غذا در مقابل یخ زدن.
آیا می دانید جویدن آدامس هنگام خردکردن پیاز مانع از اشک ریزی شما می شود.
آیا می دانید در ۴۰۰۰ سال قبل، هیچ حیوانی اهلی نبود.
آیا می دانید به طور متوسط روزانه ۱۲ نوزاد به خانواده ها اشتباه داده می شوند.
آیا می دانید هیچ کس نمی داند چرا صدای اردک ها اکو نمی شود.
آیا می دانید سس کچاپ در سال ۱۸۳۰ به عنوان یک دارو به فروش می رفته است.
آیا می دانید لئوناردو داوینچی ۱۰ سال طول کشید تا لب های مونالیزا را نقاشی کند.
آیا می دانید وقتی پاهایتان را آرام بالا بیاورید و به پشت بخوابید در ماسه فرو نمی روید.
آیا می دانید اکثر افراد در کمتر از ۷ دقیقه خوابشان می برد!
آیا می دانید یک انسان ۸ ثانیه بعد از قطع گردن هنوز به هوش است.
آیا می دانید سالی ۵۰۰ شهاب سنگ به زمین برخورد می کنند.
آیا می دانید خورشید روزی ۱۲۶۰۰۰ میلیارد اسب بخار انرژی به زمین می فرستد.
آیا می دانید کوچک ترین زمین فوتبال ساخته شده یک بیست هزارم یک تار مو است.
آیا می دانید با دویدن می توان مسافر زمان بود و کسری از ثانیه از دیگران بیشتر عمر کرد.
آیا می دانید ۵۶ درصد افرادی که چپ دست هستند، تایپیست اند.
آیا می دانید برای تولید ۱ لیتر بنزین ۲۳٫۵ تن گیاه در گذشته مدفون شده است.
آیا می دانید هر ۱ دقیقه نسل یک موجود زنده منقرض می شود.
آیا می دانید داوینچی با یک دست می نوشت و با دست دیگر نقاشی می کشید.
آیا می دانید گوش و بینی در تمام طول عمر رشد می کنند.
آیا می دانید آب دریا بهترین ماسک صورت است.
آیا می دانید در ساخت برج ایفل ۲٫۵ میلیون پیچ و مهره به کار رفته است.
آیا می دانید بینی انسان قادر به تشخیص ۱۰۰۰۰ نوع بوی مختلف است.
آیا می دانید انرژی که خورشید در ۱ ثانیه تولید می کند برای مصرف ۱ میلیون سال زمین کافی است.
آیا می دانید غیرممکن است که بتوانید با چشم باز عطسه کنید.
آیا می دانید ما در طول زندگیمان ۱۸ کیلو پوست می اندازیم.
آیا می دانید رنگ مورد علاقه ۸۰ درصد آمریکایی ها آبی است.

واحد پردازش مرکزی (CPU)

سی‌پی‌یو (به انگلیسی: Central Processing Unit یا CPU)‏ یا پردازنده (به انگلیسی: Processor)‏، یکی از اجزاء رایانه می‌باشد که فرامین و اطلاعات را مورد پردازش قرار می‌دهد. واحدهای پردازش مرکزی ویژگی پایه‌ای قابل برنامه‌ریزی‌شدن را در رایانه‌های رقمی فراهم می‌کنند، و یکی از مهم‌ترین اجزاء رایانه‌ها هستند. یک پردازندهٔ مرکزی، مداری یکپارچه می‌باشد که معمولاً به عنوان ریزپردازنده شناخته می‌شود. امروزه عبارت CPU معمولاً برای ریزپردازنده‌ها به کار می‌رود.
عبارت «Central Processor Unit» (واحد پردازندهٔ مرکزی) یک ردهٔ خاص از ماشین را معرفی می‌کند که می‌تواند برنامه‌های رایانه را اجرا کند. این عبارت گسترده را می‌توان به راحتی به بسیاری از رایانه‌هایی که بسیار قبل‌تر از عبارت "CPU" بوجود آمده بودند نیز تعمیم داد. به هر حال این عبارت و شروع استفاده از آن در صنعت رایانه، از اوایل سال ۱۹۶۰ رایج شد. شکل، طراحی و پیاده‌سازی پرازنده‌ها نسبت به طراحی اولیه آنها تغییر کرده‌است ولی عملگرهای بنیادی آنها همچنان به همان شکل باقی‌مانده‌است.
پردازنده‌های اولیه به عنوان یک بخش از سامانه‌ای بزرگ‌تر که معمولاً یک نوع رایانه‌است، دارای طراحی سفارشی بودند. این روش گران قیمت طراحی سفارشی پردازنده‌ها برای یک بخش خاص، به شکل قابل توجهی، مسیر تولید انبوه آنرا که برای اهداف زیادی قابل استفاده بود فراهم نمود. این استانداردسازی روند قابل ملاحظه‌ای را در عصر مجزای ابر رایانه‌های ترانزیستوری و ریز کامپیوترها آغاز نمود و راه عمومی نمودن مدارات مجتمع(IC یا Integrated Circuit) را سرعت فراوانی بخشید. یک مدار مجتمع، امکان افزایش پیچیدگی‌ها برای طراحی پردازنده‌ها و ساختن آنها در مقیاس کوچک را (در حد میلیمتر) امکان پذیر می‌سازد. هر دو فرایند (کوچک سازی و استاندارد سازی پردازنده‌ها)، حضور این تجهیزات رقمی را در زندگی مدرن گسترش داد و آن را به فراتر از یک دستگاه خاص مانند رایانه تبدیل کرد. ریزپردازنده‌های جدید را در هر چیزی از خودروها گرفته تا تلفن‌های همراه و حتی اسباب بازی‌های کودکان می‌توان یافت.

مدت زمان انجام یک کار به‌وسیله رایانه، به عوامل متعددی بستگی دارد که اولین آنها، سرعت پردازشگر رایانه‌است. پردازشگر یک تراشه الکترونیکی کوچک در قلب کامپیوتر است و سرعت آن بر حسب مگاهرتز یا گیگاهرتز سنجیده می‌شود. هر چه مقدار این پارامتر بیشتر باشد، پردازشگر سریعتر خواهد بود و در نتیجه قادر خواهد بود، محاسبات بیشتری را در هر ثانیه انجام دهد. سرعت پردازشگر به عنوان یکی از مشخصه‌های یک کامپیوتر به قدری در تعیین کارآیی آن اهمیت دارد که معمولاً به عنوان یکی از اجزای تشکیل دهنده نام کامپیوتر از آن یاد می‌شود. تراشه پردازشگر و اجزای الکترونیکی که آن را پشتیبانی می‌کنند، مجموعاً به عنوان واحد پردازش مرکزی یا CPU شناخته شده هست

واحد پردازش مرکزی واحد محاسباتی (ALU) و کنترلی (CU) رایانه‌است که دستورالعمل‌ها را تفسیر و اجرا می‌کند. رایانه‌های بزرگ و ریزرایانه‌های قدیمی بردهایی پر از مدارهای مجتمع داشته‌اند که عمل پردازش را انجام میداده‌اند. تراشه‌هایی که ریز پردازنده نامیده می‌شوند، امکان ساخت رایانه‌های شخصی و ایستگاه‌های کاری (Work Station) را میسر ساخته‌اند.

در اصطلاح عامیانه CPU به عنوان مغز رایانه شناخته می‌شود.

تاریخچه
پیش از ظهور اولین ماشین که به پردازنده‌های امروزی شباهت داشت؛ کامپوترهای مثل انیاک(‍‍‍‍‍انیاک) مجبور بودند برای اینکه کارهای مختلفی را انجام دهند دوباره سیم کشی شوند.این ماشین ها کامپیوتر هایی با برنامه ثابت نامیده می شوند. از آنجای که عبارت پردازنده عموماً برای دستگاه هایی که برنامه های کامپیوتری را اجرا می کنند به کار می رود ، می توان کامپیوتر های برنامه ذخیره شده (stored-program computer) را به عنوان اولین پردازنده ها نام برد. ایده کامپیوتر های برنامه ذخیره شده در طراحی J. Presper Eckert و John William برای کامپیوتر اینیاک ارائه شده بود ، ولی خیلی زود از طرح حذف گشت تا طرح سریع به اتمام برسد . در 30 ژوئن 1945 قبل از اینکه اینیاک ساخته شود ، ریاضی دانی به نام John von Neumann یک مقاله با عنوان اولین پیش نویس گزارش EDVAC منتشر کرد. که این طرح کلی از اولین کامپیوتر برنامه ذخیره شده بود که سرانجام در آگوست 1949 به اتمام رسید . EDVAC برای انجام تعداد خاصی از دستورالعمل ها طراحی شده بود. این دستورالعمل ها می توانستند ترکیب شوند و برنامه های مفیدی را روی EDVAC اجرا کنند. روشن است که برنامه هایی که برای EDVAC نوشته شده بودن روی حافظه ی سریع کامپیوتر ذخیره می شدند به جای سیم کشی کردن مشخص کامپیوتر . طراحی von Neumann بر این محدودیت اینیاک ، که زمان و تلاش زیاد برای پیکربندی مجدد برای انجام کار جدید بود غلبه کرد . برنامه یا نرم‌افزار ی که بر روی EDVAC اجرا می شد می توانست به راحتی محتویات حافظه را تغییر دهد. در ابتدا CPU ها به صورت اختصاصی به عنوان بخشی از یک دستگاه بزرگتر طراحی می شدند که گاهی بخشی از یک رایانه بودند. با این حال این روش سفارشی طراحی برای یک کاربرد خاص ، راه را برای تولید انبوه پردازنده های ساخته شده نا هموار می کرد. استاندارد سازی پردازنده ها با پیدایش ترانزیستور ها و میکرو کامپیوتر ها شروع شد و با ظهور آی سی ها شتاب بیشتری گرفت. آی سی ها این اجازه را می دادند که CPU های پیچیده تر و با قواعد طراحی نانو متر تولید شوند . استانداردسازی و کوچک شدن CPU ها هر دو باعث افزایش حضور دستگاه های دیجیتال در زندگی مدرن در مقابل کاربرد محاسباتی خاص شدند. ریز پردازنده ها در هر جایی از ماشین ها تا تلفن های همراه و اسباب بازی های کودکان حضور دارند. هرچند von Neumann به خاطر طراحی EDVAC خود شناخته شده است ، قبل از او افرادی مانند Konrad Zuse ایده های مشابهی را مطرح و پیاده سازی نموده بودند. اصطلاح معماری هاروارد Harvard Mark که یک طراحی برنامه ذخیره شده که از نوار کاغذ های منگنه بجای حافظه های الکترونیکی استفاده می کرد ،قبل از EDVAC تمام شده بود. تفاوت اصلی بین طراحی ون و معماری هاروارد فضای مشترک برای ذخیره دستورالعمل ها و داده ها در مقابل فضا های جدا گانه طراحی هاروارد بود. اغلب CPU های مدرن از طراحی ون پیروی می کنند ، اما المان هایی هم وجود دارند که معماری هاروارد پیروی می کنند. رله ها و لامپ های خلا که عموماً به عنوان عناصر سوئیچینگ مورد استفاده قرار می گرفتند. یک کامپیوتر مفید به هزاران یا صدها هزار از این المان های سوئیچینگ نیاز دارد و سرعت کلی سیستم به سرعت این سوئیچ ها وابسطه است. کامپیوتر های لامپ خلا نزیر EDVAC تقریباً 8 ساعت بدون خرابی کار می کردند در حالی که کامپیوتر های رله ای مانند طراحی هاروارد خیلی زودتر با مشکل مواجه می شدند. در نهایت CPU های بر پایه لامپ خلا به دلیل سرعت قابل توجه و قابلیت اطمینان بیشتر بر هم نوعان خود پیروز شدند . اغلب CPU های سنکرون نسبت به CPUهای مدرن با فرکانس کلاک کمتری در حد 100Hz تا 4 MHz کار می کردند که این محدودیت به دلیل سرعت کم المان های سوئیچ بود.

لینا مدینا

لینا مدینا (به اسپانیایی: Lina Medina)‏ (زادهٔ ۲۷ دسامبر ۱۹۳۳ در تیکراپو، منطقهٔ اوانکاولیکا، پرو) جوان‌ترین مادر جهان در تاریخ پزشکی است که در سال ۱۹۳۹ در حالی که ۵ سال و هفت ماه و ۲۱ روز سن داشت پسری را به نام «خراردو» به دنیا آورد. مدینا در سن ۳ سالگی عادت ماهیانه داشته‌است. مدینا و پسرش همچون برادر و خواهر در کنار یکدیگر بزرگ شدند. لینا متولد شده در پرو در ۱۹۳۳ میلادی است. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، لینا به دلیل بزرگ شدن شکمش که در حال افزایش بود به بیمارستان محلی برده شد. پزشکان در ابتدا احتمال یک ورم و یا یک توده شکمی را مطرح کردند و در ادامه، پس از یک سری آزمایش، پزشکان تأیید کردند که او هفت‌ماهه حامله است. یک ماه بعد پس از هشت ماه بارداری، لینا فرزند پسری به دنیا آورد که او را خراردو نام نهادند. به دلیل کوچک بودن لگن لینا زایمان به روش سزاربن انجام شد و نوزاد در هنگام تولد ۲۷۰۰ گرم وزن داشت.

لینا مدینا اولین آبستن زودرس در سن ۵ سالگی بود که مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به مطالعات انجام‌شده و تاریخچهٔ عنوان‌شده از طرف والدینش، او یک عادت ماهیانه بسیار زودرس و پیشرفته در سن ۸ ماهگی داشته است، پستانهای ملینا در سن چهار سالگی رشد کرده بود و در سن ۵ سالگی رشد استخوانی‌اش کامل گشته بود. علت بلوغ زودرس در لینا مدینا ناشناخته باقی ماند.

پسر او خراردو در اوایل فکر می‌کرد که لینا خواهر او است اما نهایتاً خراردو در سن ۱۰ سالگی فهمید لینا مادرش می‌باشد. در سال ۱۹۷۲ میلادی، لینا ازدواج کرد و ۳۳ سال پس از تولد اولین فرزندش صاحب دومین پسر خود شد. فرزند اول او یعنی خراردو، هفت سال پس از تولد برادرش یعنی در سن ۴۰ سالگی، به خاطر بیماری مغز استخوان (bone marrow disease) درگذشت. لینا که در سن ۴ سالگی مورد خشونت جنسی قرار گرفت کم‌سن‌ترین زن باردار جهان بود، و اکنون ۷۹ سال سن دارد. او اکنون با شوهرش در شیکاگو زندگی می‌کند.